Իմ ընտրած բանաստեղծությունը Վահան Տերյանից

Իմ ընբտրած բանաստեղծությունը Վայան Տերյանից

 * * *

Սև գիշե՜ր, և հուշե՜ր, և խոհե՜ր անհամար,
Մոռացված երազներ՝ շուշաններ թառամած,
Խնդություն հեռացած և՛ անցած, և՛ անդարձ,—
Տրտմություն մենավո՜ր, միաձա՜յն, միալա՜ր...

Մշուշներն են սահում... Սոսավում է ուռին...
Իմ օրեր անհատնում, անխնդում և անտուն.
Ցնորքնե՛ր լուսավառ, ընդունայն, ապարդյուն,
Մոռացված է հավետ արևոտ ձեր ուղին...

Սև խոհեր անսպա՜ռ, անհամա՜ր, անհամա՜ր,
Սև գիշե՜ր, և հուշե՜ր, և հուշե՜ր ընդունայն,
Երազնե՜ր իմ անդարձ — ծաղիկնե՜ր իմ գարնան.
Ի՞նչ կանչով ձեզ կանչեմ, ինչպես լամ ձեզ համար։

Այս բանաստեղծությունը ես ընտել եմ որովհետև վերնագիրը և առաջին քառատողը գեղեցիկ էր գրված: Բանաստեղծության մեջ հեղինակը աշնան գիշեն էր նկարագրում, և ամենինչը շատ գեղեցիկ էր ստացվել: Սև գիշեր էր թառամած շուշանները մոռացված է հավետ արևոտ ձեր ուղին: Հեղինակը ուղում էր վերադարձնել գարունը գեղեցիկ մանուշակները և ուզում էր վերադարձվել արևը: 

Անհատում -  Յուրաքանչյուրը, առանձին՝ եզակի մարդը որպես հասարակության անդամ:
Ցնորք - Երևակայական պատկեր՝ տեսիլք, պատրանք
Ապարդյուն - Արդյունք չտվող՝ չունեցող, անօգուտ, իզուր